آیا تا کنون در جمعی بوده اید که حضور شما ،تهدیدی برای ایده ال ها ،عقاید وشیوه های زندگی سایرین باشد؟شاید جامعه فعلی ما ،تراژدی مردم خرد مندیست که به تهدید بودن خود برای سایرین پی برده اند و دچار نا امیدی شده اند.

باید با زندگی ستیز کرد یا با آن از در آشتی  درآمد؟برای آنهایی که از این تردید های شکنجه بار اصلا خبر ندارند،جامعه ما ،چیزی قابل فهم است.آنهایی که آموخته اند هرج و مرج درون خویش را تایید کنند و به زندگی به دید فنا ناپذیران بنگرند، بدون آنکه در باره ارزش این ایده آل سوالی بپرسند.